Zasadą jest, że Sąd orzeka rozwód w przypadku zupełnego i trwałego rozkładu pożycia, tj. zerwania więzi fizycznej, duchowej i gospodarczej, jeżeli na podstawie okoliczności sprawy zasadny jest wniosek, że pomiędzy małżonkami nie jest możliwy powrót do wspólnoty małżeńskiej. Pomimo tego, Sąd nie orzeknie rozwodu, gdy:

  • rozwód jest sprzeczny z dobrem wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo
  • rozwód jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego,
  • z żądaniem rozwodu występuje małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, podczas gdy drugi z małżonków nie godzi się na rozwód, a odmowa rozwodu nie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Przy ocenie, czy nie rozwód nie zagraża dobru wspólnych małoletnich dzieci Sąd bada, czy wskutek rozwodu nie ulegną osłabieniu relacje dzieci z rodzicem, przy którym dzieci nie pozostaną oraz czy okoliczność ta nie wpłynie negatywnie na wykonywanie przez rodzica obowiązków rodzicielskich, uwzględniając wiek dzieci, ich stan zdrowia, stopień wrażliwości oraz dotychczasowe stosunki z rodzicami. Nie bez znaczenia są również relacje między rodzicami. Jeżeli wywierają one destruktywny wpływ na dzieci, zakłócając ich poczucie bezpieczeństwa i spokoju, to dobro wspólnych małoletnich dzieci nie powinno ucierpieć wskutek orzeczenia rozwodu. Istotna jest również ocena relacji rodziców pod kątem współpracy po rozwodzie w zaspokajaniu potrzeb materialnych i moralnych dzieci na co najmniej dotychczasowym poziomie.

Kwestie ekonomiczne, będące skutkiem rozwodu, nie powinny wyłącznie stanowić przeszkody do jego orzeczenia ze względu na dobro wspólnych małoletnich dzieci. Jeżeli jednak rozwód dotyczy małżonków wielodzietnych, których możliwości zarobkowe i majątkowe są w pełni wykorzystywane w celu utrzymania i wychowania małoletnich dzieci, to odmowa orzeczenia rozwodu, umożliwiającego rodzicom założenie nowych rodzin, może przemawiać za dobrem wspólnych małoletnich dzieci.

Orzeczenie rozwodu nie jest również dopuszczalne, jeżeli rozwód jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, tzn. gdy wiąże się z rażącą krzywdą małżonka niegodzącego się na rozwód, dobrem wspólnych pełnoletnich, ale np. niezdolnych do samodzielnej egzystencji, dzieci małżonków, czy małoletnich dzieci, które nie są wspólnymi dziećmi małżonków lub  gdy przeciwko rozwodowi przemawiają względy wychowawcze (rozwód prowadziłby do akceptacji stanu powstałego na tle lekceważenia małżeństwa i rodziny, obowiązków rodzinnych, nagannego traktowania małżonka lub dzieci).

Sprzeczność rozwodu z zasadami współżycia społecznego zwykle nie występuje jeżeli małżonek, przeciwko któremu występuje się z żądaniem rozwodu, ponosi wyłączną winę rozkładu pożycia, a w przypadku wspólnej winy małżonków, gdy brak jest podstaw do przyjęcia, że wina małżonka żądającego rozwodu, jest znacznie cięższa.

Sąd nie orzeknie rozwodu, jeżeli rozwiązania małżeństwa żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, podczas gdy drugi małżonek nie wyrazi zgody na rozwód, a odmowa zgody na rozwód nie narusza zasad współżycia społecznego. Odmowa zgody na rozwód uchodzi za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego, gdy jest motywowana chęcią zemsty, szykany lub nienawiści, a nie poczuciem krzywdy. Przy jej ocenie uwzględnia się przyczyny rozkładu pożycia oraz celowość zalegalizowania związku pozamałżeńskiego, będącego nierzadko przyczyną rozwodu, w sytuacji gdy brak jest widoków na dalsze funkcjonowanie małżeństwa.

Kancelaria Radcy Prawnego Katarzyna Kunter

ul. Hawelańska 9/112, 61-625 Poznań

NIP: 5542697684REGON: 302099000

+48 512 828 714kancelaria@kunter.com.pl